Mam w domu jedną jedyną, malutką firankę, która zdobi kuchenne okno, choć „zdobi” – jest daleko posuniętą i nieco zbyt swawolną interpretacją. Wszystkie inne okna łyse – ze względów estetycznych, ale i praktycznych. A co takiego niepraktycznego jest w posiadaniu firanek? – spyta laik, a ja stawiam dychę, że nie ma w domu kota.
Firanka
Otóż, w posiadaniu firanek niepraktyczne jest posiadanie kotów, li tylko. Same firanki, bez kotów, są bardzo OK. I generalnie – jakby zgłębić temat – w posiadaniu kotów, niepraktyczne jest i posiadanie okien. Kiedy okno w moim domu jest czyste? W momencie mycia, potem, czyli jak tylko odłożę wiaderko i szmatkę – jest tylko gorzej. A czasem, gorzej jest już od początku, czyli jak tylko podejmę temat mycia okien. Wezmę wiadro – już siedzi jeden z drugim w środku, naleję wody – majdają w niej łapami /a bengale to już w ogóle na widok wody posikane całe z emocji/, wezmę gąbkę i zanim jej użyję – muszę łapać, bo zmyka pod kanapę. Myję okno – a pomocnik wskazuje, po wymytej rzecz jasna stronie, gdzie nie domyte, otworzę okno – wyłazi na parapet. Kotku, nie wolno, bo spadniesz. Piesku – nie goń kotka! Mężu – idź do ogrodu, złap drania.
Firanka – wspomnienie mokrego nosa, nieobciętych pazurów,
zimowego gila, prędkich łap, wołowiny ze śniadania, pawia wieczornego i triumfu kocura – tak, też był i bezczelnie zaznaczył firankę. Okno ciągle upaprane, ciągle obsmarkane, w rogu ćma rozpłaszczona, skrzydło muchy na parapecie /nie myślę, gdzie reszta/ – generalnie corpus delicti i stado trupów.
Po co mi w domu jedna firanka? A no po to, że bez niej zerwać kotu karnisz byłoby po prostu trudniej /choć czasem myślę, że nie jest to takie niemożliwe/. A gdy mam kocięta – to na czym mają się wieszać? Jak uczyć je wspinaczki? No chyba nie po drapaku??!! Tylko firanka!
